Our blog
Here you can follow us live on our journey
Welcome at China With new Eyes
Who we are?
Our four important topics on the site
Our photo's
We post new photos on this page daily.
Our trip planning
On this page you can see our planned trip.
Contact Us
If you have any further questions, please do not hesitate to contact us
Our projects
Where our project comes from.
Last News
Read our latest news here
Van een prachtige Chinareis. Hopelijk heb je een beetje mee kunnen genieten van m’n korte (en minder lange) post’s ?
Wat ik nog even kwijt wil, nu ik weer helemaal in de geopolitieke waan van de dag vertoef …
Deze ‘Zuiderhuis’-reis ‘Van zijde en rijst’ viel me compleet onverwacht in de schoot. Reisleider en goede vriend Frank Willems was aan zijn enkel geblesseerd en kon niet ‘op stap’ naar Chinaland.
Anderhalve week op voorhand zei ik snel ‘ja’ op zijn vervanging, na gezien te hebben dat in het ‘roadbook’ twee van m’n Bucket-list-locaties waren opgenomen. Hondenoppas in beurtrol bijeengetrommeld. Koffer gepakt, en vliegtuig op. “ Dank je, Frank “ klinkt wat als een cactus cadeau doen, maar in ieder geval blij dat je intussen zo goed als hersteld bent. En xièxiè voor het vertrouwen in mij.
Het is een prachtige reis van 21 dagen geworden.
Met een fijn gezelschap, dat moet zeker gezegd. Eerst gonsde er wat argwaan en vooral onvrede over het gebruik van ‘stokjes’ (chopsticks) om de honger te stillen. Gepruts aan een ronde tafel. Na enkele dagen was dat tandengeknars verstild en kon er genoten van het lekker aanbod uit de Chinese keuken(s), eenentwintig dagen en dubbel zoveel diners lang !
Op de laatste avond, bij het begin van een ‘western style’ etentje (finally 
, in open lucht op de binnenplaats van een -tot lodge gerenoveerde- authentieke Zhuang-compound- mocht ik mooie woorden ontvangen van twee fijne reisgenoten (namens de hele groep), gelardeerd met een interpretatie van een ‘minderheden’ dans (vermoed ik) uitgevoerd door twee dames van de reisgroep (beelden van dit gebeuren zijn om begrijpelijke redenen niet gepubliceerd).
“180 graden gedraaid.” zeiden Patrick en Gerard unisono. “Dat is ons beeld over China. Dank je daarvoor namens alle reisgenoten. We nemen dat mee naar huis.”
Ik nam het mooie compliment warm aan, zeker in deze geopolitieke ontwrichtende tijden is nuance een kracht. Maar eigenlijk heb ik er geen verdienste aan. Dat komt volledig toe aan de Chinese bevolking en zijn overheid.
Onze reisgroep heeft evenwicht in het kijken naar China kunnen vinden door een beetje van het ‘oude’ China te ervaren: de verboden stad, de Temple of Heaven, Qianmen en de ‘Muur’ (Beijing- Mutianyu / Gansu-Yardang), het Terracottaleger (Xi’an), de ‘Oude Zijderoute’ (Dunhuang- Xi’an) met de Hui-moslims, zo naar de miljoenjarenoude Tianmen Mountains (kleurrijke bergen), het natuurpark Zhangjiajie (met de onevenaarbare bergpieken) en dan afzakken naar de ‘autonome regio’ van de Zhuang minderheid en vele andere zoals de Miao, Tujia, Dong, Yi, …
En van tussen de miljoenensteden als Beijing (22mio), Xi’an (12 mio) en Shenzhen (13,7mio) baanden we onze weg naar minder grote dorpen als Kaili (700.000), Rongjiang (297.000), Yangshuo 300.000) waar de minderheden leven zoals de Miao en de Dong. En hebben we gereisd met hogesnelheidstreinen en de 242 km/u of de 388 km/u niet gevoeld. Merkten we eenmaal op dat de HST 17 seconden te laat vertrok. Reden we per bus op de talloze oerdegelijke autosnelwegen met heldere, doch onleesbare -wegens hoofdzakelijk Chinese karakters-, signalisatie. Keken we onze ogen uit op de tientallen Oosterweelachtige bruggen. Om van de Zhangjiajie-Glazen-brug nog maar te zwijgen.
We merkten hoe “Alipay”’s QR-code dient om aan een straatmuzikante een donatie over te maken… was dat niet aan de bron van het Miao-dorp ? Bezochten een dorpencooperatieve waar ‘papier’ nog op aloude artisanale wijze wordt gemaakt. Gedroogd kan worden met een hypermoderne droogkast. Ook ergens in een bergdorp van de Dong.
Waar overigens veel oude paalwoningen gerenoveerd worden, nieuwe woningen in dezelfde stijl worden gebouwd door teruggekeerde (interne) migranten, die jarenlang in de miljoenensteden aan lage lonen (volgens lokale normen) hebben kunnen werken en voor dorpsnormen ‘goed veel geld’ hebben verdiend.
In Shenzhen bijvoorbeeld, waar Foxconn (de Taiwanese manufacturer) miljoenen (jonge) migranten tewerkstelt en uw en mijn smartphone & -TV, koelkast, copiemachine, sportschoen, regenjas, scooter, fiets, … en weet ik wat allemaal assembleert en verscheept naar de andere kant van de ‘Nieuwe Zijderoute’.
We konden aan den lijve meemaken wat massatoerisme met een mens doet: bijwijlen uren lijdzaam zijn beurt afwachten na de zoveelste ‘security-check’ met ‘face-recognition’. Onder de indruk -toch wel- van de mega crowd-control, waar zeker vragen bij moeten gesteld. Maar waar we telkens in babbels landen bij de vaststelling dat het bij ons ook in snelheid verstrengd is, zeker na 9/11 (2001), en dat China ook zijn portie “extremistisch geweld en terrorisme” heeft gekend (1990-2017, jihadi-terrorisme zoals ETIM/ETIP/TIP, pleegden vlg sommige bronnen tot 3.000 aanslagen inclusief één op het Tian’anmenplein in Beijing – 2013).
1,42 miljard Chinezen, die minstens evenveel -zoniet meer- recht hebben als westerlingen, om hun eigen prachtige vaak door UNESCO erkende historische sites te bezoeken, en … 14 witte nieuwsgierige toeristen uit België en Nederland, en 1 on-labelbare ‘tourleader’ stonden erbij en keken ernaar.
En dat Chinezen een volgzaam en immer minzaam volkje zijn, wel dat idee is ook foetsie. 60,000 sociale conflicten per jaar tussen lokale, regionale en hogere overheden en burger(groepen) zijn vastgesteld. Eentje tussen burgers zelf konden we met eigen ogen meemaken: een wat oudere Chinese vrouw gaf er een ‘turbo-macho’ Chinese bonk van langs toen hij haar wegduwde van de eerste rij aan het balkon waar je de Terracotta beelden het best kan fotograferen. Met de ‘sjakosj er op los’. Honderden stonden er bij, gegil, geroep, gekrijs, … je zou er zowaar stil van worden. In je hoofd. Zen. Dat is de overlevingsstrategie bij het Chinees binnenlands massatoerisme. Maar, ach ja, ook dat is bij ons niet onbekend.
180 graden draaien. Nuance. China superpower ? Relatief. 800 miljoen Chinezen zijn uit de extreme armoede gehaald, op 30 jaar tijd, aldus het IMF/WB. Absoluut een prestatie ! Alhoewel de gelijkheid nog ongelijk is. Dat zagen we in de dorpen, dat is niet zo verwonderlijk gezien de grootte van het land. Dat supermiljardairs niet zomaar hun gang kunnen gaan, daar is niets tegen en dat ze geregeld worden ‘getaxt-cut’ nog minder.
Op vlak van de energietransitie is China ook aan kop. Dat zagen we met eigen ogen, de EV’s domineren het verkeer in de grote steden. Die herken je aan de lichtgroene nummerplaten, ong 30% van het totale wagenpark zou reeds electrisch zijn, -bij ons 2-3 % en vooral bedrijfswagens-, in China geen diesel meer aan de pomp) maar … ook daar nuance, eerst bouwen ze nog steenkoolcentrales en nieuwe generatie kerncentrales bij om zich in energievoorziening te kunnen handhaven om in 2060 koolstofneutraal te zijn (afspraak internationaal is 2050).
Eén ding weten we, als centraal-gepland China iets belooft komt het zijn woord na. Misschien wel op 17 seconden na. De VS heeft zich teruggetrokken uit de Kyotoakkoorden en de ‘Green Deal’ van de EU daar wordt in alle talen over gezwegen, lijkt het wel.
Nuance is onze kracht. En die krijg je het best door zelf te gaan kijken. China zelf te bezoeken. Zelf te ervaren.
Een reisbegeleider is als een pianist. Hij speelt de partituur na en brengt een eigen interpretatie en wat ‘couleur locale’.
Maar voor ik alles minimaliseer, een reisleider heeft ook privileges 
zeker als je met een oneven aantal reizig(st)ers op stap bent. Enkele onthullende beelden.
Hier komt de uitleg
This is a second test
Artikel inhoud
Who are we
Who's who
Profile Digital Maker Editor/Editor at Podcast ALLES WORDT BETTER Worked at Former Journalist Flemish Radio & Television Broadcaster VRT Worked as Guest Professor Radio Language in R & TV journalism at Vrije Universiteit Brussel, Belgium Worked as a cabinet member at the Royal Commissariat for Migrant Policy Worked as a Staff Member at (Faded Glory of the) Volkshogeschool Elcker-ik Lives in Ostend
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam mattis ligula vel velit tempus, sit amet aliquet ligula fringilla.